Śmierć, pochówek i życie po śmierci w tradycji islamskiej. Cmentarz muzułmański w Bohonikach; fot. Henryk Przondziono. Groby muzułmanów powinny być bardzo skromne. W tradycji muzułmańskiej nie ma zwyczaju ozdabiania ich kwiatami. Nie zapala się także lampek i świec. Odwiedzanie grobów ma bardziej przypominać o własnej śmierci
KŁOPOTLIWE PYTANIA Ks. Andrzej Dańczak SKĄD WIEMY, ŻE PO ŚMIERCI IDZIEMY DO: NIEBA, PIEKŁA, CZYŚĆCA? Człowiek szuka jak największej ilości punktów pewnych, które pozwalają mu przejść przez życie w spokoju i poczuciu bezpieczeństwa. Przekłada się to w sposób naturalny i oczywisty na sferę wiary, gdzie pytanie dotyczące losu po śmierci należy do zasadniczych. Tajemnica śmierci zawiera w sobie przede wszystkim prawdę o wierności Boga wobec swojego stworzenia. Bóg będący miłością zawsze pozostaje wierny dziełu, które uczynił. To co powstało, nie zostanie zaprzepaszczone, unicestwione. Człowiek, wybiegając myślami poza moment swojej śmierci, może to czynić zawsze z nadzieją, że wierność Boga będzie dotyczyć także jego osoby. W tym przypadku jakakolwiek konkretna wiedza lub przewidywanie na pewno musi ustąpić właśnie wymiarowi nadziei. Jeżeli chodzi o nadzieję to trzeba przyznać, że na skutek nawarstwiania się w ciągu historii różnych czynników (np. akcentowanie sądu ostatecznego, praktyka pokutna, teologia zasługi) uległa nieco zatarciu jej pierwotna siła, związana ze spotkaniem Chrystusa na końcu czasów bądź po śmierci (por. Flp 2,20; Ap 22, a także Flp 1,21-23). Śmierć została niejako odarta z wymiaru misterium, przy jednoczesnym powoływaniu się na nią jako na pewnego rodzaju "straszak" pedagogiczny. Pytając o to, co ze mną będzie po śmierci, trzeba zawsze mieć na uwadze fakt, że wszyscy jesteśmy jednoznacznie powołani do zbawienia, do pełni życia w Bogu. Taki jest ostateczny cel powołania chrześcijańskiego, które od momentu chrztu wskazuje, do kogo należymy i gdzie, a raczej w Kim, zrealizuje się nasz ostateczny los. Bóg nie uczynił ani zła, ani piekła (por. Mdr 1,13) oraz nie stawia przed człowiekiem na równorzędnym poziomie alternatywy: niebo - piekło. Piekło jest zaprzeczeniem planu zbawienia i ekstremalną konsekwencją wyboru człowieka. Podstawowe przesłanie Jezusa dotyczące nadziei życia wiecznego łączy w sposób jednoznaczny obietnicę bycia z Bogiem w przyszłości i wiarę. "Kto słucha słowa mego i wierzy w Tego, który mnie posłał, ma życie wieczne i nie idzie na sąd, ale ze śmierci przeszedł do życia" (J 5,24). Bliskość z Jezusem za życia znajduje swoją kontynuację i dopełnienie po śmierci. Sakramenty, które przyjmujemy, modlitwa, która jednoczy nas z Chrystusem, życie chrześcijańskie, które prowadzimy - choć nie pozbawione upadków - stanowią elementy tej bliskości ze Zbawicielem. "(Bóg) razem też nas wskrzesił i razem posadził na wyżynach niebieskich - w Chrystusie Jezusie" (Ef 2,6). Zaufanie człowieka opiera się na jednej osobie - na osobie Chrystusa. Jest on jedynym gwarantem życia wiecznego. Nie istnieją żadne dowody życia po śmierci. Tylko w Chrystusie znajduje się oparcie dla naszej nadziei. "On jest zadatkiem naszego dziedzictwa w oczekiwaniu na odkupienie, które nas uczyni własnością (Boga) ku chwale Jego majestatu" (Ef 1,14). Bycie z Chrystusem po śmierci jest dla chrześcijanina nagrodą, ale przede wszystkim powinno być pojęte jako kontynuacja tego, co już obecnie jest częścią naszego życia. W takiej sytuacji obawa przed piekłem, niepewność wobec losu po śmierci staje się odległa, naturalnie przy zachowaniu zasady św. Pawła: "(...) zabiegajcie o własne zbawienie z bojaźnią i drżeniem (...)" (Flp 2,12). Interesujące pozostaje pytanie, czy wszystkich nas oczekuje czyściec. Kościół nigdy nie nauczał, że czyściec, spełniający pewnego rodzaju funkcję przygotowawczą przed wejściem do nieba, jest etapem obowiązkowym (czymś w rodzaju obowiązkowego przedsionka). Czyściec jest w sposób nierozerwalny związany z nauką o pokucie. Jest stanem, w którym człowiek posiada szansę dopełnienia pokuty, której nie spełnił podczas życia; pokuty pojmowanej jako dojrzewanie do miłości. Grzech wymaga konkretnego przeciwdziałania - jest nim miłość, która ponownie musi wypełnić "miejsce" osłabione grzechem. W wypadku gdy człowiek nie zdoła w ten sposób "dojrzeć" podczas życia, to proces ten zostaje przeniesiony na spotkanie z Chrystusem po śmierci. Tam w sposób intensywny dopełnia się to, czego zabrakło na ziemi. Niebo bowiem - doskonała wspólnota człowieka z Bogiem - wyklucza wątki nierozwiązane, zawieszone, sprawy niedokończone (por. Mt 5,25-26). Ks. Andrzej Dańczak - kapłan z diecezji gdańskiej, doktor teologii dogmatycznej na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. opr. ab/ab Przeżyłem śmierć kliniczną, by usłyszeć słowa – Jesteś żywym świadkiem życia po śmierci i Mojej prawdziwej obecności. Jesteś świadkiem nieba, piekła, czyśćca, szatana i Mnie. Bo byłeś tam i widziałeś. Chciałem, żebyś to przeżył, by przez Twoje świadectwo otwierały się serca na Moje działanie. Jestem misjonarzem Co się z nami dzieje po śmierci? Każdy chyba zastanawiał się nad tym wiele razy... A Alicja Ziętek (57 l.) już nie musi. Ona zna odpowiedź na to pytanie. W 1989 r. podczas ciężkiego porodu trafiła na stół operacyjny i przeżyła śmierć kliniczną. Wspomnienie tamtych chwil sprawia, że kiedy dziś zapala znicze na grobach bliskich, wie, że na pewno ich dusze wciąż żyją. - Najpierw była ciemność, potem zobaczyłam, że unoszę się nad lekarzami i swoim ciałem - opisuje. - Nikt mnie nie widział! Wyleciałam przez okno na ulicę, bałam się - dodaje. Potem zobaczyła światło i poszła w jego kierunku. Otoczyły ją nieznane kolory, kwiaty, tęcza, światłość... - Wszystko było miłością. Ujrzałam pole tulipanów i usłyszałam, że do mnie mówią, bo były w nich zaklęte dusze - opowiada pani Alicja. Gdy obudziła się w szpitalu, chciała znów umrzeć i tam wrócić. Zaczęła malować to, co zobaczyła, będąc przez pewien czas na tamtym świecie. PRZECZYTAJ KONIECZNIE: WYPOMINKI z - ZAMÓW MODLITWĘ za bliskich zmarłych - Dziś mam pozytywny stosunek do śmierci, bo w zaświatach zostałam dobrze oceniona. Nauczyłam się, że najgorsze są pycha, egoizm. Trzeba mieć więź ze światem, niekoniecznie z ludźmi. Jakiś głos powiedział mi wtedy: "Nieważna forma i budowa, ważne są wartości" - mówi kobieta. I uważa, że w zaświatach możemy liczyć na więcej, niż nam się wydaje! - Po śmierci dostajemy to, co kochaliśmy na ziemi. Obowiązuje tam zasada "Stoliczku, nakryj się". Gdy ktoś był malarzem, dostaje jakiś odpowiednik pędzla i sztalug, gdy ktoś kochał technologiczne nowinki, znajdzie tam jakiś odpowiednik iPhone'a - mówi z przekonaniem Alicja Ziętek. Kobieta gorąco apeluje do wszystkich: - Pamiętajmy o zmarłych, ale nie opłakujmy ich, bo to przeszkadza im w dotarciu do lepszego świata.

W najnowszym wydaniu swojej bestsellerowej pozycji Minuta po śmierci pastor Erwin W. Lutzer przedstawia biblijną perspektywę życia po śmierci. Książka porusza takie tematy jak: •Channeling, reinkarnacja i śmierć kliniczna. •Jak wygląda niebo i piekło. •Sprawiedliwość i wieczna kara. •Wiara w Bożą opatrzność

JAK WYOBRAŻAMY SOBIE ŻYCIE PO ŚMIERCI? … czyli komentarz do naszych filmów o raju w różnych religiach. Wielu chciałoby się dowiedzieć, co czeka nas po śmierci. A religie świata starają się na to pytanie odpowiedzieć. Zobaczcie jak. CHRZEŚCIJAŃSTWO - "Dom Ojca" Z Biblii wynika, że niebo wyobrażone jest jako "Dom Ojca", miejscem wielkiej radości, wynikającej z miłości jednoczącej człowieka z Bogiem. Życie w niebie u chrześcijan ma charakter wspólnotowy, a centrum wspólnoty stanowi Osoba Ojca, Chrystusa i Ducha Świętego. Chodzi tu o radość bycia rozpoznanym przez Trójcę Osób - uznane zostaną wszystkie wysiłki miłości, sprawiedliwości, pracy i cierpienia - okaże się po prostu wielkość człowieka, i to w oczach Boga. W niebie każdy będzie indywidualną osobą z całym bogactwem swego życia ukształtowanego w trakcie pobytu na ziemi. Warto pamiętać, że także w niebie będziemy różni. Co dzieje się na końcu naszego życia? Na końcu naszego życia umieramy. Śmierć to nic innego jak oddzielenie ciała i duszy. Dusza ludzka jest wieczna. Po śmierci dusza staje przed Bogiem. Na Sądzie Ostatecznym nasze ciało ponownie zjednoczy się z duszą. Nasze ciała zmartwychwstaną. Co będziemy robić w niebie? Chrześcijanie wierzą, że życie wieczne zaczyna się już tu na ziemi a nie dopiero po śmierci. Nasze życie po śmierci nie jest nowym początkiem, ale raczej wypełnieniem tego życia w łasce. Co to jest niebo? Dla chrześcijan nie chodzi tu o wypełnienie wszystkich ziemskich pragnień. Niebo nie koncentruje się na brzuchu. Niebo to obraz uczty niebieskiej. Dusza jednoczy się z tym za którym tęskni – Bogiem. To intymne zjednoczenie. Niebo to doskonałe zjednoczenie z Bogiem. ISLAM - "dżannah"(ogród) Jak zatem wygląda życie po śmierci dobrego muzułmanina? Według religii islamu, raj, do którego trafiają wierzący w Allaha, to "dżannah" - ogród, do którego dostanie się jest nagrodą za dobre czyny i wiarę. Muzułmanie wierzą, że po śmierci dusze spotykają dwóch aniołów: Nakira i Munkara, którzy wypytują o przebieg życia doczesnego oraz decydują o dalszych losach zmarłych. Kiedy anioły mają do czynienia z grzesznikami przybierają formę wielkich, czarnych, mrocznych postaci, mówią donośnym i przerażającym głosem, a ich oczy oślepiają sądzonych. Z kolei w przypadku napotkania osób bogobojnych objawiają się jako przyjaciele, o łagodnym wyglądzie, zadający pytania życzliwym tonem. Raj w Islamie wskazywany jest jako duży ogród strzeżony przez anioła Ridwana. W tym miejscu panuje przepych, bogactwo i szczęście, a ich symbolami są złote drzewa, pałace z pereł oraz fontanny z imbirem. Wszyscy są tam równi sobie i mają zawsze po 33 lata. W raju muzułmanów są domy z pereł i drzewa o pniach ze złota. Jego mieszkańcy nigdy nie śpią - Mahomet powiedział, że sen jest siostrą śmierci. Na mężczyzn czekają w raju doskonałe małżonki - hurysy. Kobiety zostaną z mężami, których miały na Ziemi. Rajskie dziewice i młodzieńcy to oczyszczone dusze. W niebie przebywać będą również aniołowie, którzy głoszą nieustannie Bożą chwałę, otaczają Jego tron. Koraniczne opisy raju zwracają uwagę na olbrzymią przestrzeń, która jest do dyspozycji zbawionych. Ogrody są niczym sady i winnice, w których zorganizowane jest życie mieszkańców. Mieszkańcy raju będą mieli poczucie pokoju i bezpieczeństwa, ponieważ będą wolni od grzechu i nie zaznają nigdy śmierci. Nie będzie między nimi sporów i waśni, kłótni ani zawiści, ponieważ każdy otrzyma wszystko w obfitości. Opis niebiańskiej szczęśliwości w Koranie jest pełen radości życia. Podkreśla się piękno stworzenia i korzystanie z jego dobrodziejstw w granicach, które wyznaczył Bóg. JUDAIZM: Olam Haba (Przyszły Świat) Jak zatem wygląda raj według żydów? Ten, kto żył dobrze, po śmierci trafia właśnie do Olam Haba. Olam Haba (Przyszły Świat) to „stan przebywania duszy z Bogiem” Nie wiadomo do końca jak wygląda Olam ha-ba, bo też judaizm zaleca raczej zajmowanie się tym, co tu i teraz. Niektórzy mówią, że to będzie powrót do stanu stanu na początku stworzenia, sprzed momentu, w którym Ewa zjadła zakazany owoc. Ale to jest tylko jedna z interpretacji. Inna mówi o tym, że Olam Haba to będzie nasz świat, ale doprowadzony do doskonałości Przedsmak nieba można poznać już na ziemi, jak mówi Talmud, pobożne i sprawiedliwe życie sprawia, że człowiek już za życia może czuć się jak w raju. Gdy człowiek umiera, jego ciało wraca do ziemi, ale- według judaizmu- jego dusza wraca do Stwórcy. Dusza ulega procesowi oczyszczenia z duchowych skażeń, nim powróci do Boga. Żydzi wierzą w dwa światy, ten, który jest materialny i ten, który nadejdzie. Ten drugi jest światem duchowym. Wierzymy, że ci, którzy zasłużą otrzymają nagrodę w tym drugim świecie. Wszyscy zostaną osądzeni według ich czynów. Żydzi wierzą w nieśmiertelność ludzkiej duszy, ale jednocześnie w to, że po śmierci dusza nie może się dalej doskonalić bez ciała. Po śmierci każdy będzie musiał stanąć przed sądem, gdzie zostanie rozliczony ze swoich dobrych i złych uczynków. Grzesznicy trafiają do Gehinom, gdzie odpokutowują za popełnione przez siebie w życiu błędy. Co ciekawe, miejsce raju nie jest w judaizmie precyzyjnie zdiagnozowane. Wyznawcy podkreślają, że nikt nie wie jak będzie wyglądał ich raj i nie wiedzą co ich w nim czeka. Ma to jednak być coś dobrego, pochodzącego do Boga. Jak wyobrażamy sobie życie po śmierci? Wielu chciałoby się dowiedzieć, co czeka nas po śmierci. A religie świata starają się na to pytanie odpowiedzieć. Zobaczcie jak. Hinduizm – zjednoczenie z boską istotą. Po śmierci dusza, obleczona w subtelne, niewidzialne ciało przechodzi do innego istnienia. Jeśli nie osiągnie go od razu, odbywa wędrówkę, podczas której syci swój głód posiłkiem przynoszonym przez krewnych na ofiarę zmarłym. Nagrodą jest określony pobyt w niebie. Kto wyzwolił się już z konieczności ponownych narodzin i wcieleń, przebywa na stałe w świecie pozaziemskim w obecności boga. Wygasza wówczas całkowicie wszelka indywidualność, którą wchłania wszechogarniający duch. Hindusi wierzą, że ludzkie życie nie jest zależne od śmierci, co definiuje reinkarnacja. Zgodnie z tym pojęciem każde kolejne wcielenie jest kontynuacją poprzedniego, a więc śmierć nigdy nie jest uznawana za koniec życia. Zjawisko kolejnych reinkarnacji nazywane jest kręgiem Samary. Wiara w reinkarnację jest wśród wyznawców hinduizmu powszechna. Wierzą oni, że dusza przechodzi przez coraz wyższe postacie: od przedmiotu, przez rośliny i zwierzęta, a następnie człowieka. Duch porzuca zużyte ciało, by nowe przyoblec, jak człowiek co odzież znoszoną na świeżą zamienia. Istnieją też wyższe formy, które wiążą się z jeszcze większym zjednoczeniem z Bogiem. Hinduizm zakłada, że celem każdego człowieka jest uwolnienie się z tego kręgu, co ma przynieść duszy „moksę” czyli wyzwolenie. Zakończenie kolejnych wcieleń ma przynieść zjednoczenie się z boską istotą. Buddyzm – nirwana (wygaśnięcie) Kiedy pytasz naszą nauczycielkę, co będzie po śmierci, ona odpowiada: spójrz jak twoje życie wygląda teraz . U nas bardzo niewiele mówi się o zaświatach. Buddyści nie wierzą w nieśmiertelność ludzkiej duszy. Zgodnie z buddyzmem śmierć ciała oznacza rozpad człowieka na pięć składników: formę materialną, uczucia, rozum, wolę oraz świadomość. Buddyści uważają, że jednostka jest w swej istocie wieczna, dopóki nie osiągnie wyzwolenia z wszelkich pragnień (nirwany). Od tego momentu ponowne narodzenie już nie następuje. Brak wiary buddystów w nieśmiertelną i niezmienną duszę. Celem każdego buddysty jest uzyskanie nirwany, czyli wyzwolenia od kolejnych inkarnacji. Nirwana (wygaśnięcie)- wymaga uwolnienia od 3 wad: nienawiści, żądzy i błędnych mniemań, co jest możliwe jeszcze w obecnym życiu. Nirwana jest nicością i stąd porównuje się ją do pustej przestrzeni. Nieba ułożone są jedno nad drugim- wyższe niebo daje wyższe szczęście. Mimo to pobyt w niebie nie jest godny mędrca, gdyż okres niebiański kończy się powrotem do nieszczęść na ziemi. Ostateczne uwolnienie od cierpień zapewnia dopiero osiągnięcie nirwany. Źródła: Albert Puenta: Bóg jest bardzo kreatywny. Musimy jedynie rozejrzeć się wokół siebie. Nasz świat jest zdumiewający. A jednak On mógł nie pokazać nam jeszcze tego, co naprawdę potrafi. To prawdopodobne, że jeszcze tego nie zrobił. Lecz jednego możemy być pewni: jakkolwiek wygląda niebo, przekracza nasze najśmielsze wyobrażenia.
Pytanie o to, czy istnieje życie po śmierci, dręczy wielu z nas. Właściwie, choć rzadko się do tego przyznajemy, życie po śmierci jest naszą nadzieją, że nie wszystko się kończy wraz z ostatnim oddechem. Nawet mocni sceptycy chętnie sięgają po literaturę dotykającą problemów i wizji życia po śmierci. Taka już nasza ludzka przypadłość, że chcielibyśmy przekroczyć tajemnicę życia, umierania i tego, co jest dalej. Jednym z autorów żywo zainteresowanych tematem życia po śmierci jest Allan Kardec, autor bestsellerowej książki Niebo i piekło według spirytyzmu. Spirytualistyczna wizja świat zakłada, że śmierć nie kończy naszego bycia w Kosmosie, a jedynie zmienia jego formę. Zastanowienie się nad taką obietnicą na pewno pozwoli docenić siłę życia. Życie po śmierci a lęk przed nią Lęk przed śmiercią towarzyszy każdemu człowiekowi. Każdy z nas boi się umierania, nawet jeśli nie przyznaje się do tej myśli. Lekarze i pielęgniarki potwierdzają, że chwila śmierci człowieka wymaga szacunku dla niego w postaci obecności drugiej osoby. Chcemy, aby ktoś nas trzymał za rękę. Nawet osoby nieprzytomne widocznie uspokajają się, kiedy jest ktoś inny przy nich, dlatego najważniejszą rzeczą, którą możemy ofiarować umierającemu, to nasze bycie przy jego łóżku. Stąd tak silna potrzeba rozszerzania się ruchu wolontariuszy hospicyjnych, zwłaszcza w oddziałach opieki paliatywnej, tam, gdzie można już tylko uśmierzać ból i uspokoić lęk przed śmiercią. Dla osób, które wierzą w życie po śmierci taka milcząca obecność to największy dar z człowieczeństwa. Wiara w duchy i ich przekazy Istnieje wiele przekazów mówiących o tym, że są osoby, którym duchy opowiedziały, jak wygląda życie po śmierci. Niektórzy twierdzą, że duchy pamiętają cały przebieg sytuacji własnej śmierci oraz dzięki tej pamięci potrafią udzielić wskazówek o tym, jak uczynki za życia wpływają na życie po śmierci. To kryterium jakości i godności życia przekłada się potem na los ducha w zaświatach. Niektóre duchy błądzą, inne pokutują, jeszcze inne doświadczają błogości w nagrodę za czystość i szlachetność swoich życiowych uczynków. Dlaczego duchy wracają na Ziemię? Według duchowej, spirytualistycznej wizji świata, duchy wracają na Ziemię, aby udzielić żywym wskazówek na temat dobrego życia. Przestrzegają, dają wsparcie w potrzebie, czasem ostrzegają żywe osoby przed niebezpieczeństwem. Nawet jeśli nie wierzymy w istnienie życia po śmierci, taka refleksja daje nam siłę do dokonywania w życiu trudnych, ale ludzkich i etycznych wyborów. Bo jeśli istnieje życie po śmierci, to warto na nie dobrze zapracować.
Elżbiety w Aulzhausen) Sąd szczegółowy – według nauczania Kościoła katolickiego, sąd mający miejsce z chwilą śmierci, w wyniku którego człowiek w swojej nieśmiertelnej duszy zaraz po śmierci otrzymuje wieczną zapłatę za swoje życie [1]. Sąd ten polega na odniesieniu życia człowieka do Chrystusa. Po nim przed duszą
Co dzieje się z człowiekiem w pierwszych chwilach po śmierci? Chrześcijanie trafiają od razu do nieba czy przechodzą w swego rodzaju sen? To jedne z pytań, na które odpowiedzi udzielił słynny kaznodzieja - 98-letni Billy Graham uznawany za jednego z największych ewangelistów minionego stulecia (przemawiał w 185 krajach do około 215 mln ludzi). Oto jego odpowiedź: Biblia nie odpowiada na wszystkie nasze pytania dotyczące nieba i życia po śmierci. Powodem jest to, że nasze umysły są ograniczone i niebo jest zdecydowanie zbyt wspaniałe, byśmy to zrozumieli. Pewnego dnia uzyskamy odpowiedzi na wszystkie nasze pytania, ale jeszcze nie teraz. Jak napisał apostoł Paweł, "teraz poznanie moje jest cząstkowe, ale wówczas poznam tak, jak jestem poznany". Jednak Biblia z pewnością wskazuje, że gdy umrzemy, to natychmiast wstąpimy w Bożą obecność, jeśli należymy do Chrystusa. Z naszego ziemskiego punktu widzenia śmierć wygląda jak sen, ale nie z Bożego punktu widzenia. Paweł napisał: "jesteśmy więc pełni ufności i wolelibyśmy raczej wyjść z ciała i zamieszkać u Pana". Gdzie indziej wskazał: "Jedno i drugie mnie pociąga: pragnę rozstać się z życiem i być z Chrystusem, bo to daleko lepiej" (Flp. 1,23). Później otrzymamy nowe ciała, które nigdy nie będą się starzeć ani nie będą poddane śmierci, bo będą jak zmartwychwstałe ciało Chrystusa. Jak mówi Biblia, "umarli wzbudzeni zostaną jako nieskażeni, a my zostaniemy przemienieni" (1 Kor. 15,52). Czy twoja nadzieja jest w Chrystusie? Śmierć to rzeczywistość, ale tak samo Boża oferta zbawienia w Chrystusie. Nie odkładaj swojej decyzji dla Niego, bo możesz zostać powołany do wieczności w każdej chwili - a wtedy będzie już za późno. Billy'emu Grahamowi zadano również pytanie: "Nigdy nie znałem swojej mamy, bo umarła, gdy byłem jeszcze bardzo mały. Czy rozpoznam ją, gdy trafię do nieba? I czy ona rozpozna mnie? To mnie niepokoi, bo słyszałem, że w Biblii jest gdzieś napisane, że w niebie nie będziemy pamiętać tego, co przeszłe". Billy Graham: Nie mam wątpliwości, że Twoja matka rozpozna Cię w niebie i Ty rozpoznasz ją, nawet jeśli nie poznaliście się na ziemi. Gdy jako niemowlę zmarł syn króla Dawida, to on oświadczył: "Pójdę za nim" (2 Sam. 12,23). Być może myślisz o fragmencie z Księgi Izajasza 65,17: "Oto Ja stworzę nowe niebo i nową ziemię i nie będzie się wspominało rzeczy dawnych, i nie przyjdą one na myśl nikomu". Ale ten werset nie ma nic wspólnego z tym czy spotkamy się z naszymi bliskimi w niebie, jeśli znamy Chrystusa. Zamiast tego, daje nam wspaniałą obietnicę - pewnego dnia wszystkie grzechy, bóle i porażki tego świata będą skończone i będziemy z Chrystusem na wieki. Co więcej, Bóg obiecał, iż w niebie nic, nawet pamięć grzechu i bólu tego świata, nie będzie padało cieniem na radość, jaką ma dla nas przygotowaną. Pomyśl o tym przez chwilę. Na tym świecie nawet pamięć tego, co ktoś nam uczynił lata temu może nadal powodować ból. Ale tak nie będzie w niebie. Nie będziemy skoncentrowani na przeszłości, lecz na Chrystusie i na tym, co On dla nas znaczy. Tymczasem obierz sobie za cel to, by żyć z Jezusem codziennie. Czy znasz Go? Jeśli nie, powierz mu się dziś. A potem czerp pociechę z jego obietnicy: "W domu Ojca mego wiele jest mieszkań; gdyby było inaczej, byłbym wam powiedział. Idę przygotować wam miejsce" (J. 14,2). Na podstawie:
Jak wygląda postępowanie spadkowe, jeżeli brak jest testamentu? Każdorazowo po śmierci osoby bliskiej należy przeprowadzić postępowanie sądowe w sprawie nabycia spadku lub poświadczenie dziedziczenia u notariusza. Testament będzie jedynie wskazywał wolę Spadkodawcy odnośnie dziedziczenia.

zapytał(a) o 18:05 Jak myślisz, jak wygląda niebo, a jak piekło ? jw. W takim razie jak nie istnieje, to co staje się z Duszą człowieka po śmierci ? Ostatnia data uzupełnienia pytania: 2010-07-19 18:06:26 To pytanie ma już najlepszą odpowiedź, jeśli znasz lepszą możesz ją dodać 1 ocena Najlepsza odp: 100% Najlepsza odpowiedź Jeśli zamknę oczy i ktoś nagle powie: Ania wyobraź sobie niebo, ukazałby m się następujący obraz: Naprzeciwko mnie znajdują się 3 trony: po środku zasiada Bóg, z lewej strony Jezus Chrystus, a z prawej Duch Święty (w postaci gołębicy). Wokół tysiące aniołów składają cześć Trójcy Świętej. Nagle zauważam, ze podemną nie ma żadnego gruntu i również trony wiszą tak jakby w powietrzu. Oprócz tronów nie znajduje się tu nic więcej tylko biała przestrzeń z nielicznymi chmurami. Nie widzę żadnego horyzontu, żadnych przedmiotów.. na pierwszy rzut oka nie za wesoło.. Jednak jakaś siła sprawia, ze czuje się niesamowicie dobrze i dołączam do grupy aniołów stojących przed tronem Pana.. - mówiąc szczerze nie za bardzo podoba mi się taka wizja nieba ;d Ale cóż.. coś takiego widzę jak zamykam oczy ;pGdyby ktoś kazał mi w ten sam sposób opisać piekło wyglądałoby to tak:Stoje na skalach, szarych skalach, wokół również jest bardzo szaro, wszystko zamglone, ledwo widoczne, niebo zamiast błękitu przybrało czarna barwę...Samo miejsce mnie przeraza i odczuwam strach.. Nagle zdaje sobie sprawę ze podemną jest wielka przepaść i nie widać jej końca,. i wtedy ktoś z całej siły spycha mnie ze skały.. Wydaje mi się, ze spadam wieczność, drżąc cala w panice... W końcu uderzam o grunt.. potworny ból...Rozglądam się, mgła zrobiła się gestrza i czerwona, niesamowita duchota. Czuje siarkę.. jest mi gorąco, nie mogę oddychać.. czuje, ze temperatura przekracza 100C... czuje jak ścina się moje białko.. jak krew zaczyna się gotować... i jest coraz gorzej... nagrzana skala niesamowicie parzy, ale nie mogę się podnieść... nagle zostaje otoczona przez grupę strasznych demonów o niezwykle przerażających twarzach... zbliżają się do mnie,bawią się mną... lepiej nie będę mówić w jaki sposób... Niesamowite męczarnie.. nie do wytrzymania.. przez wieczność..Nie wiem czy dokładnie o to Ci chodziło, ale opisałam moje wyobrażenia jak potrafiłam najlepiej :) Kazdy wyobraża sobie to inaczej, ale nikt z żyjących nie wie jak jest naprawdę...Jeśli chodzi o to czy wierze, ze niebo i piekło istnieje.. odpowiedz brzmi: Jestem tego pewna Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 18:07 troche mnie przeraża myśl tego co będzie po smierci .boje się , że nicośc .ale jestem wierząca , i staram wykluczyc sie taką możliwość ;)niebo wyobrażam sobie jako bezpieczne miejsce , wiecznie szczęśliwe .piekło jako ciągły niepokoj , strach , gorycz . blocked odpowiedział(a) o 01:15 Nie wierzę w piekło,ani w wymysł wyobraźni ludzkiej. ziuziu51 odpowiedział(a) o 18:07 Moim zdaniem niebo to chmury itp, a piekło nie istnieje ;p mzd. piekło jak i niebo to stan duszy po śmierci. nie podzielam zdania, że piekło nie istnieje, ponieważ zawsze jest coś przeciwstawnego. Niebo ani piekło nie może wyglądać. Niebo i piekło to stan duszy, a nie ściśle określone miejsce. Mimo to, wierzenia przez lata w różnych kulturach były bardzo różne. Słyszałam, że dawniej piekło wyobrażano sobie jako zjazd po ostrzu w otchłań, taka piekielna zjeżdżalnia. radziooo odpowiedział(a) o 15:30 Żyj tak, aby twoim znajomym zrobiło się nudno, kiedy umrzesz (Julian Tuwim)Piekło Piekło to totalna katastrofa człowieka, zupełne rozminięcie się z ostatecznym celem życia i związana z tym całkowita rozpacz. Nikt tam nas jednak nie "wtrąca" lecz jest to świadomy wybór decydowania samemu o sobie - bez udziału Boga. Ponieważ w Bogu jest wszystko, inni ludzie, świat, światło poza nim nie pozostaje nic. Człowiek odrzucając Boga jest sam i przestrzeni całkowicie pustej i ciemnej. Do czasów ostatecznych mieszka tam zło, ale gdy świat zostanie przemieniony zło zniknie. Nie będzie to stan wspólnoty z innymi znajdującymi się w piekle. Nie będzie żadnej formy łącznika, każdy w "piekle" będzie sam bez możliwości porozumienia nawet z diabłem, bo tylko w Bogu jest wszystko, a więc i nośnik jakiejkolwiek komunikacji. Bez możliwości tworzenia - bo brak budulca, określenia - bo brak kierunków - po prostu totalna pustka. Jedyna rzecz to wiedza o tym że jest Bóg w którym jest wszystko, Bóg który już ostatecznie jest przez człowieka utracony (odrzucony).Czy można wybawić z piekła ? Niestety nie - problemem jest to że do owej osoby nie dotrze jakakolwiek informacja - bo sama osoba wybrała jej - Pełnia życia, przemieniona ziemia, nowe sobą - Pozostaniemy w naszej własnej tożsamości, będziemy znali starych znajomych, poznawali nowychWspaniałe ciała - Budulec naszego ciała wymienia się co 7 lat, więc to nie materia stanowi o istocie nas samych. Po zmartwychwstaniu otrzymamy nową materię budującą nas, meterię która będzie mieć niezwykłe właściwości, takie jak ciało Jezusa po - Św. Teresa z Lisieux umierając mówiła "wchodzę do życia". Możemy być pewni naszej niespożytej aktywności pełnej nowych doznań i przeżyć. Polecam lekturę Pisma Świętego, tam wszystko doskonale opisane znajdziesz. A nawet jeśli nie dokońca, to dlatego, że niektóre rzeczy nie zostały tam napisane, bo byśmy tego po prostu nie zrozumieli! Jak interesują cię te tematy - Apokaliopsa wita :D Mersia odpowiedział(a) o 21:57 Uważam, że istnieje możliwość przejścia do nowego życia, ponieważ według mnie jest to bardzo możliwe, że człowiek przy śmierci odczuwa najpierw ogromny ból, a potem wszystko ustaje, tak na około minutę, potem robi się jasno, jaśniej...I budzimy się w tym samym miejscu, po raz pierwszy otwieramy oczy i jedyne co widzimy to naszą uradowaną mamę, kilkoro lekarzy i pielęgniarki. Jesteśmy mali i słabi, a z dnia na dzień rośniemy, rośniemy, aż w końcu osiągniemy swoje gdybym dostała prośbę o wyobrażenie sobie tych dwóch światów, wyglądało by to mniej więcej w ten sposób:Niebo: Giniemy, robi się pusto i ciemno, potem coraz jaśniej i jaśniej. Jesteśmy w jasnej nicości. Dookoła są wszędzie chmury, wszystkie zmarłe przezroczyste dusze bawią się jak ludzie w normalnym świecie. Psy, koty ganiają się razem, dzieci grają w ,,piłkę" dorośli rozmawiają, a do świętej Trójcy można dostać się za pomocą schodów z chmury, siedzą na tronie i dyskutują o wszechświecie i historii świata. nad nami latają postacie ubrane w białe szatki z białymi skrzydełkami i aureolami nad głową. Tą ,,radość" widzimy przez wielką złotą bramę, ale na razie stoimy przed ołtarzo-podobnym kamieniu, gdzie zostajemy odpowiednio ocenieni, również jak i w przypadku grzechów, czynów. Wejście już zależy od naszych czynów, jeżeli byliśmy wystarczająco posłuszni Bogu i jego synowi, przechodzimy dalej. Jeżeli mamy coś na sumieniu, idziemy do czyśćca. (tak sobie to wyobrażam)Czyściec: pomieszczenie żółtawo-białe. Są tam nagie dusze, myjące się pod wodą święconą. (tak sobie to wyobrażam)Piekło: Jeżeli nasze czyny nie były wyjątkowo dobre, spadamy w czerwono-czarną nicość. Stajemy oko w oko z diabłem. Mówi do nas szatańskim głosem coś w nieznanym języku, po czym spadamy w ogień. Ból ogromny, są tam ludzie którzy również zgrzeszyli, w tym same diabły i złe osoby. Nad nami latają małe demony a gdy popatrzymy w górę widzimy czarny zamek do którego wejście jest wzbronione, najprawdopodobniej dom samego szatana, ogólnie czujemy wielki ból podobny do dźgania nożem, lecz tym razem wieczny. (tak sobie to wyobrażam)Ale ogólnie to nie zaprzątam sobie tym głowy, a to co powiedziałam zapewne mija się z prawdą ale to moja wizja tych dwóch światów + czyściec. :DPozdrawiam cieplutko. ♥ Mal122 odpowiedział(a) o 13:30 Niebo Niebo wyobrażam sobie jako wielkie ogrody, tęcze na chmurach, kolorowe ścieżki, polany i kwiaty oraz chmury. Ludzie chodzą tam, rozmawiają ze sobą i są zadowoleni, dzieci się bawią. Stoi tam też tron, na którym siedzi Bóg. Z ludźmi chodzą też Święci, którzy również z nimi są szczęśliwi. Zdaje mi się, że w niebie może być podobnie do mojego że pali się tam niewyobrażalnie ogromny ogień, w którym są ludzie. Ludzie są ''zakopani'' w smole, wyciągają z niej ręce, jakby chcieli, aby ktoś ich wyciągnął. W tle słychać płacz, piski i śmiech sobie, że jest tam mniejszy ogień niż w piekle, nie ma tam szatana, lecz ludzie w nim siedzą. Z góry obmywa ich Woda Święcona. W piekło nie wierzę, a niebo? w sumie sama nie wiem, ktoś mi kiedyś powiedział żeby nie zadawać sobie takich pytań np. Ciekawe jak jest po śmierci i właśnie jak jest w niebie.. Sevilla odpowiedział(a) o 18:06 uważam, że nie ma czegoś takiego jak 'niebo' i 'piekło' . A ja tam wierzę ze i Raj i Piekło jest... i myślę, ze należałoby dokładnie przestudiować Biblię i Boską Komedię Dante'go:]]] nie istnieje . a np. spowiedz ? ks. wymyślili to żeby wiedzieć więcej o ludziach a duszą . jak umrzesz i ożyjesz to mi powiesz ok ,./? wkońcu tego nikt nie wie . to kolejny wymysł. ! Sevilla odpowiedział(a) o 18:13 wg mnie po śmierci jest to, w co wierzysz. Po prostu . dusza umiera jak ciało...logiczne .iNNa. odpowiedział(a) o 19:01 Ja się takimi rzeczami nie przejmuję.. Co ma być to będzie, interesuje mnie to co jest tu i teraz ;]] To jest akurat wielka tajemnica i żaden żyjący jej nie może potwierdzić.. Jej jedynym rozwiązaniem jest po prostu śmierć blocked odpowiedział(a) o 19:34 Ja osobiście uważam, iż nie ma nic. A jeśli jest coś, to jestem za reinkarnacją. Człowiek umrze a dusza razem z nim. A jeśli nie to dusza odradza się w innym wcieleniu. Chrześcijanka z przymusu :) blocked odpowiedział(a) o 18:05 niebo niebieskie piekło czerwone blocked odpowiedział(a) o 18:05 moim zdaniem tez to nie istnieje c; Zixella odpowiedział(a) o 18:06 niebo jest piekne i niebieskie, a pieklo czerwony i gorace:d Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub

2hJg.
  • r0j8thr86h.pages.dev/141
  • r0j8thr86h.pages.dev/317
  • r0j8thr86h.pages.dev/278
  • r0j8thr86h.pages.dev/259
  • r0j8thr86h.pages.dev/275
  • r0j8thr86h.pages.dev/178
  • r0j8thr86h.pages.dev/191
  • r0j8thr86h.pages.dev/53
  • r0j8thr86h.pages.dev/272

    • jak wygląda niebo po śmierci