Poniżej znajdziesz poprawną odpowiedź na krzyżówkę Parma, skoczek narciarski, jeśli potrzebujesz dodatkowej pomocy w zakończeniu krzyżówki, kontynuuj nawigację i wypróbuj naszą funkcję wyszukiwania.

Polscy sportowcy na igrzyskach zimowych. Wielu spotkał tragiczny los. Niezapomniani Stefania Biegun (1935-2016) - biegaczka narciarska, podczas Igrzysk Olimpijskich w Squaw Valley w 1960 roku zajęła 4 miejsce w sztafecie 3x5 km. Złota medalistka Uniwersjady z 1962 roku na 8 km. Po zakończeniu kariery trenowała siostry Władysławę i Józefę Majerczyk. Zmarła w Wetlinie, gdzie prowadziła warsztat rzemieślniczy i działalność handlową. W sztafecie startowała razem z żyjącą jeszcze Józefą Pęksa-Czerniawską i Heleną Gąsienicą Daniel-Lewandowską (1934-2013), olimpijką z Cortina d’Ampezzo 1956, pochowaną na Nowym Cmentarzu w Zakopanem. Gąsienica Daniel wcześniej startowała z Marią Gąsienicą Bukową-Kowalską (1936-2020), uczestniczką ZIO w Cortina d’Ampezzo w 1956, gdzie zajęły 5. miejsce w sztafecie 3 x 5 km. Maria Kowalska występowała razem z Józefą Czerniawską z domu Pęksa i Zofia Krzeptowska-Gąsienicą Bukową. Była żoną skoczka narciarskiego i kombinatora norweskiego, olimpijczyka Aleksandra Kowalskiego (1930-2009). Pochowani są na cmentarzu w Kościelisku. Syn Andrzej (ur. 1959) był skoczkiem narciarskim. Rodzeństwem Heleny byli Andrzej Gąsienica Daniel (1932-1991) - skoczek narciarski, Maria Gąsienica Daniel-Szatkowska (1936-2016) - narciarka alpejska, Józef Gąsienica Daniel (1945-2008) - kombinator norweski oraz żyjący jeszcze Franciszek Gąsienica Daniel - narciarz i skoczek. Roman Gąsienica-Sieczka (1934-2006) - skoczek narciarski, były rekordzista Wielkiej Krokwi, skrzypek. 24 października 1957 na skoczni w Harrachovie doznał wypadku na rozbiegu, upadając i zawisając na drucie, który rozerwał jego nogę. Doszło do martwicy i stopa została amputowana. Po półtora roku wyszedł z kliniki i zajął się stolarką. Władysław Tajner (1935-2012) - skoczek narciarski i alpejczyk, stryj Apoloniusza Tajnera. Trzykrotny rekordzista Wielkiej Krokwi. Po zakończeniu kariery pracował w fabryce nart w Austrii, potem wyemigrował do USA. Jego brat Leopold (1921-1993), ojciec Apoloniusza, był narciarzem i skoczkiem narciarskim. Później był konstruktorem wielu skoczni narciarskich Antoni Wieczorek (1924-1992) - skoczek narciarski, trener kadry narodowej. 15 marca 1948 roku w Planicy, jako pierwszy Polak w historii osiągnął granicę 100 metrów. Zginął w wypadku samochodowym w Złotych Morawcach na Słowacji, wracając z wakacji na południu Europy. Józef Huczek (1935-1972) - skoczek narciarski, olimpijczyk z Cortinie d’Ampezzo (1956). Zmarł w Szczyrku Antoni Łaciak (1939-1989) - skoczek narciarski, wicemistrz świata 1962 z Zakopanego z normalnej skoczni. Zmarł po operacji serca przeprowadzonej w szpitalu w Katowicach. Stanisław Marusarz (1913-1993) - wicemistrz świata 1938 z Lahti (K-65). Był nie tylko skoczkiem narciarskim. Startował także w narciarstwie alpejskim i kombinacji norweskiej. Czterokrotny olimpijczyk i 7-krotny uczestnik MŚ, 21-krotny MP. W czasie II wojny światowej jako podporucznik AK był kurierem tatrzańskim. Schwytany i skazany na karę śmierci przez gestapo. Nie przyjął propozycji trenowania niemieckich skoczków. Zasłynął brawurową ucieczką z więzienia przy Montelupich w Krakowie. Pod fałszywym nazwiskiem Stanisław Przystalski trenował węgierskich skoczków. W czasie jednych z zawodów został rozpoznany przez swojego dawnego rywala, niemieckiego skoczka Josefa Weilera (1921-1997). Ten go jednak nie wydał. Przez młodszych kolegów nazywany "Dziadkiem". Swój ostatni skok w życiu oddał w Zakopanem w 1979, w wieku 66 lat, na potrzeby filmu Dziadek Janusza Zielonackiego (1944-2019). Najlepszy Sportowiec Polski w roku 1938 w Plebiscycie Przeglądu Sportowego. Zmarł na zawał serca 29 października 1993, wygłaszając przemówienie na pogrzebie Wacława Felczaka – swojego dowódcy z czasów okupacji – na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem. Tam także został pochowany. Jego siostrą była Helena Marusarzówna (1918-1941) - narciarka alpejska, kurierka tatrzańska, żołnierka ZWZ. Schwytana przez żandarmerię słowacką i przekazana gestapo. 12 września 1941 rozstrzelano ją w Pogórskiej Woli koło Tarnowa. Pochowana na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem. Bronisław Czech (1908-1944) - narciarz, trzykrotny olimpijczyk, taternik, wspinacz, ratownik górski, instruktor narciarski, pilot i instruktor szybowcowy. Występował zarówno w konkurencjach biegowych, zjazdowych, jak i kombinacji norweskiej i skokach narciarskich. Trzykrotny rekordzista Polski w długości skoku. W 1929 roku wygrał pokazowe zawody FIS w zjeździe na MŚ w Zakopanem, był także 4 w kombinacji norweskiej. Na Igrzyskach w Lake Placid (1932) 7 w kombinacji norweskiej, w GaPa w 1936 7 w sztafecie 4x10km. Aresztowany przez gestapo w 1940 roku i wywieziony do obozu koncentracyjnego Auschwitz, gdzie zmarł. Wcześniej nie przyjął propozycji trenowania kadry niemieckich narciarzy. Informacja o jego śmierci została przekazana jego siostrze, Stanisławie Czech-Walczakowej, przez rzeźbiarza Xawerego Dunikowskiego. Symboliczny grób Czecha znajduje się na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem. Izydor Gąsienica-Łuszczek (1912-1992) - skoczek narciarski i kombinator norweski. W czasie II wojny światowej siedział w Auschwitz razem z Bronisławem Czechem, gdzie razem pracowali w obozowym muzeum ze względu na swoje zdolności plastyczne. Po wojnie posądzono go o współpracę z Józefem Kurasiem „Ogniem”. Zaprzestano go ścigać po dwukrotnej interwencji Józefa Cyrankiewicza, który również był więźniem w obozie w Oświęcimiu. Pochowany na Nowym Cmentarzu w Zakopanem. Wojciech Gąsienica-Marcinowski (1911-1932) - skoczek narciarski, brązowy medalista Mistrzostw Polski 1932, taternik. Studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. Zginął wraz z Tadeuszem Bośniackim w urwisku Zmarzłej Przełęczy w Tatrach. Pochowany na Nowym Cmentarzu w Zakopanem. Zdzisław Hryniewiecki (1938-1981) - skoczek narciarski. Były rekordzista Polski w długości skoku, były rekordzista skoczni w Wiśle. Według Wojciecha Fortuny był najlepszym polskim skoczkiem w okresie między Stanisławem Marusarzem a Adamem Małyszem. Jego seniorska kariera trwała zaledwie 4 lata do fatalnego upadku na skoczni w Wiśle-Malince 28 stycznia 1960 roku, czyli na dwa dni przed wyjazdem na Igrzyska Olimpijskie w Squaw Valley. Hryniewiecki złamał trzon kręgu szyjnego i stłukł klatkę piersiową. W wyniku urazu nastąpił natychmiastowy niedowład górnych kończyn i całkowity bezwład tułowia wraz z kończynami dolnymi. Resztę życia spędził na wózku inwalidzkim. Helmut Recknagel, który zdobył złoty medal na igrzyskach, przysłał go potem Hryniewieckiemu. Skoczek otrzymał nawet mieszkanie, samochód i pomoc w rehabilitacji. Odwiedzali go nawet znani Polacy ze Zbigniewem Cybulskim na czele. Hryniewiecki wziął ślub ze swoją pielęgniarką, Wandą Góralską. Niestety nie mógł mieć dzieci. Para rozwiodła się, a były skoczek popadł w alkoholizm. Mieszkał w Bielsku-Białej. Ostatnie lata spędził obłożnie chory w łóżku. Miał odleżyny na brzuchu. Pochowany na cmentarzu w Bielsku-Białej. Jego ojciec Stanisław przeżył go o 4 dni. Tadeusz Pawlusiak (1946-2011) - skoczek narciarski, prowadził nawet po pierwszej serii na MŚ w 1970. W drugiej jednak upadł i został sklasyfikowany na 34. miejscu. Podczas skoku na skoczni mamuciej w Ironwood w USA doznał bardzo groźnego wypadku, łamiąc sobie mostek. Zmarł w Wilkowicach. Józef Przybyła (1945-2009) - skoczek narciarski, w 1968 roku na skoczni Velikanka w Planicy ustanowił rekord Polski – 143 m. Po zakończeniu kariery pomagał zięciowi w warsztacie stolarskim. Zmarł w Buczkowicach i tam także został pochowany. Jan Haratyk (1913-190) - tuż przed wojną, w 1939 roku zdobył brązowy medal na mistrzostwach świata w Zakopanem w wojskowym biegu patrolowym (razem z Józefem Hamburgerem, Janem Czepczorem (1914-1990 - pochowany na cmentarzu w Jaworzynce) i Janem Wawrzaczem). W czasie II wojny światowej walczył we Francji. Adam Krzysztofiak (1951-2008) - skoczek narciarski, brązowy medalista Mistrzostw Europy juniorów z 1969 roku. Był trenerem Roberta Matei. Pod koniec życia ciężko zachorował. Pochowany na Nowym Cmentarzu w Zakopanem. Jan Kawulok (1946-2021) - polski narciarz, kombinator norweski, skoczek narciarski, olimpijczyk związany z Wisłą. Trenowała Jana Szturca, późniejszego trenera Adama Małysza. Stanisław Bobak (1956-2010) - skoczek narciarski, zdobywca trzeciego miejsca w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata sezonu 1979/1980. Wygrał jeden konkurs PŚ (Zakopane). Ponadto dwa razy zajął drugie miejsce i raz - trzecie. Rok po swoim największym sukcesie zakończył karierę z powodu złego stanu zdrowia. Na treningu wybił sobie czwarty i piąty kręg, dodatkowo cierpiał na ucisk lędźwiowego odcinka kręgosłupa. Utrzymywał się z renty wynoszącej 500 zł. Zmarł po długiej chorobie i został pochowany na cmentarzu w Zębie. Aleksander Kowalski (1902-1940) - hokeista, olimpijczyk St. Moritz 1928 i Lake Placid 1932, porucznik WP, ukończył SGH w 1928. Został zamordowany przez NKWD w Katyniu. Franciszek Groń-Gąsienica (1931-2014) - polski narciarz, kombinator norweski, skoczek narciarski, olimpijczyk. Pierwszy polski medalista zimowych igrzysk olimpijskich. Zdobył brązowy medal w kombinacji norweskiej podczas igrzysk w Cortina d’Ampezzo w 1956 roku. Został pochowany na Nowym Cmentarzu w Zakopanem. Mieczysław Ćwikła (1951-1991) - hokeista Stali Sanok i Cracovii, trener. Grał na pozycji obrońcy. Zmarł śmiercią tragiczną i został pochowany na cmentarzu Prądnik Czerwony (Batowicki) w Krakowie. Hokeistami zostali jego syn Marcin (ur. 1973) i wnuk Konrad (ur. 1995). Janusz Hajnos (1968-2019) - hokeista, reprezentant Polski, grający na pozycji napastnika. Zawodnik takich klubów jak Podhale Nowy Targ, GKS Katowice, KTH Krynica. Olimpijczyk z Albertvielle 1992 i 3-krotny MŚ, gdzie zdobył w sumie 8 bramek. Pochowany na cmentarzu w Nowym Targu. Jan Hampel (1933-1962) - hokeista, olimpijczyk z Oslo 1952. Grał na pozycji bramkarza. Występował w klubach z Katowic, Górniaka, z którym zdobył dwukrotnie tytuł mistrza Polski. Nie jest jasny rok jego śmierci. Według różnych źródeł miał umrzeć 3 grudnia 1962 roku. Tymczasem występują materiały, w których miał grać w reprezentacji Polski do 1965 z nich dotyczy jednak Krystiana Hampela. Inna data śmierci to 1975 roku, kiedy to Hampel miał zatruć się gazem w swoim mieszkaniu. Hilary Skarżyński (1925-1987) - hokeista (napastnik), trzykrotny olimpijczyk (10 goli). Bronił barw takich klubów jak Stal i Górnik Katowice. Zginął w wypadku samochodowym w Miami Beach. Michał Antuszewicz (1909-1993) - hokeista, który był reprezentantem... Mandżurii, gdzie się urodził. Nosił tam przydomek Król Lodu. Do Polski przyjechał dopiero w 1948 roku. Wystąpił na IO w Oslo w 1952. Bronił barw Legii Warszawa. Został pochowany na Cmentarzu Północnym w Warszawie. Stefan Csorich (1921-2008) - hokeista, dwukrotny olimpijczyk. Zawodnik KTH Krynica. W czasie II wojny światowej służył w armii gen. Maczka. W MŚ w Pradze w 1947 zdobył tytuł króla strzelców. Na igrzyska do Cortina d’Ampezzo nie pojechał z powodów politycznych. Potem był trenerem. Jego wnuk Marian Csorich także jest hokeistą. Zmarł w Gdańsku i został pochowany na cmentarzu w Krynicy-Zdroju. Henryk Handy (1940-2007) - hokeista Legii Warszawa i Górnik Murcki. Trenował Mariusza Czerkawskiego w GKS Tychy. Uczestnik MŚ 1963 i IO 1964. Henryk Bromowicz (1924-1982), właśc. Brommer - trzykrotny olimpijczyk z 1948, 1952 i 1956, hokeista Legii Warszawa, potem trener. Zmarł w wyniku obrażeń odniesionych w wypadku autobusowym. Mieczysław Chmura (1934-1980) - hokeista Podhala Nowy Targ, trener Zagłębia Sosnowiec i Stali Sanok, uczestnik IO w 19589 i MŚ w 1959. Zmarł w wyniku zatoru i został pochowany na cmentarzu w Nowym Targu. Rudolf Czech (1930-1975) - hokeista klubów Odra Opole oraz Legii Warszawa, dwukrotny olimpijczyk. W 1958 podczas zgrupowania Legii w Garmisch-Partenkirchen odłączył się od zespołu i pozostał na stałe w RFN. Zmarł w Krefeld. Tadeusz Świcarz "Kostek" (1920-2002) - hokeista i piłkarz związany z Polonią i Legią Warszawa, uczestnik IO w Oslo. Brał udział w powstaniu warszawskim. Wystąpił w pięciu meczach reprezentacji Polski w piłkę nożną. Pochowany na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie. Bracia Antoni Wróbel (1923-1988) - Naprzód Janów, olimpijczyk z Oslo, Adolf (1932- po 1986) - Naprzód Janów, Górnik Katowice, Legia Warszawa, olimpijczyk 1956 i Alfred "Dziura" Wróbel (1927-1993) - górnik, hokeista Górnika Katowice, uczestnik IO w 1952 i 1956. Robert Góralczyk (1943-1984) - obrońca, uczestnik 5xMŚ i dwukrotny olimpijczyk (1972,1976), zawodnik Baildonu Katowice, Legii Warszawa i Fortuny Wyry. Jego kariera trwała od 1955 do 1981. Potem był trener Unii Oświęcim. Zginął w wypadku samochodowym. Nieoficjalnie został przypadkowo trafiony kulą wystrzeloną ze strzelnicy MO, obok której brat Feliks Góralczyk (1950-1980) także był hokeistą, uczestnikiem IO w 1972. Tadeusz Kacik (1946-1988) - zawodnik grający na pozycji lewoskrzydłowego napastnika, olimpijczyk z Sapporo. Reprezentował barwy: Podhala Nowy Targ i KTH Krynica. Jego zięć Adam Wronka i wnuk Patryk Wronka także zostali hokeistami. Jerzy Potz (1953-2000) - wychowanek ŁKS Łódź, w którym grał do 1982. Następnie wyjechał do Niemiec, gdzie reprezentował barwy Eintrachtu Frankfurt (1986-1988) i EC Bad Nauheim (do 1990). Był jednym z czołowych obrońców w historii polskiego hokeja na lodzie. Rozegrał 198 spotkań w reprezentacji Polski w latach 1972-1989, co jest drugim wynikiem w historii po Henryku Gruthcie. Uczestniczył w igrzyskach olimpijskich w Sapporo (1972) (6. miejsce), Innsbrucku (1976) (6. miejsce), Lake Placid (1980) ( miejsce) i Calgary (1988) (10. miejsce). Jedenaście razy wystąpił w mistrzostwach świata, w tym sześć razy w grupie A. Zmarł na raka. Został pochowany na cmentarzu przy ul. Ogrodowej w Łodzi. Jan Bachleda-Curuś (1951-2009) - narciarz alpejski, srebrny medalista uniwersjady z 1978. Brat Andrzeja Bachledy, jedynego polskiego medalisty MŚ w narciarstwie alpejskim. Był synem śpiewaka Andrzeja Bachledy-Curusia (1923-2009), który zmarł dzień po synu. Pochowany na Nowym Cmentarzu w Zakopanem. Elwira Seroczyńska (1931-2004) - panczenistka, wywalczyła srebro w Squaw Valley 1960 - 1500 m w łyżwiarstwie szybkim. Zmarła w Londynie, gdzie pojechała przed świętami Bożego Narodzenia odwiedzić syna. Doznała tam udaru. Pochowana na Powązkach Wojskowych w Warszawie. Stanisław Paczka (1945-1969) - zginął na torze podczas MŚ w saneczkarstwie w Koenigssee w 1969 roku. Po wypadnięciu z trasy uderzył głową w drzewo - cmentarz w Mikuszowicach. Jerzy Wojnar (1930-2005) - inżynier-ceramik po AGH w Krakowie, trzykrotny rekordzista świata w szybownictwie, syn prof. Józefa Wojnara (1902-1990). Pochowany na Cmentarzu Służewieckim przy ul. Wałbrzyskiej w Warszawie. Był mistrzem świata w saneczkarstwie w 1958 i 1961 oraz wicemistrzem w 1962. Brał udział na Igrzyskach w Innsbrucku (1964) i Grenoble (1968). W Innsbrucku zginął jego kuzyn Kazimierz Kay-Skrzypecki (1909-1964), który reprezentował Wielką Brytanię. Doznał obrażeń podczas startu na torze olimpijskim. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. W czasie ZIO w 1964 roku zginął także australijski narciarz alpejski Ross Milne (1944-1964).

Żyła, skoczek narciarski, jeśli potrzebujesz dodatkowej pomocy w zakończeniu krzyżówki, kontynuuj nawigację i wypróbuj naszą funkcję wyszukiwania. Hasło do krzyżówki " żyła, skoczek narciarski" ^{Rozwiązaniem tej krzyżówki jest 5 długie litery i zaczyna się od litery Z Poniżej znajdziesz poprawną odpowiedź na krzyżówkę Peter, skoczek narciarski, jeśli potrzebujesz dodatkowej pomocy w zakończeniu krzyżówki, kontynuuj nawigację i wypróbuj naszą funkcję wyszukiwania. Wtorek, 20 Sierpnia 2019 ZONTA Wyszukaj krzyżówkę znasz odpowiedź? inne krzyżówka Jan, szwedzki skoczek narciarski Tam urodził się skoczek narciarski anton innauer Gregor - austriacki skoczek narciarski Wolfgang - austriacki skoczek narciarski Zonta, skoczek narciarski Armin, skoczek narciarski Andreas, skoczek narciarski Kranjec, skoczek narciarski Peterka, skoczek narciarski Robert, skoczek narciarski Damjan, skoczek narciarski Jernej, skoczek narciarski Rok, skoczek narciarski Pawłow, bułg. skoczek narciarski (sezon 2008/09) Roman, czeski skoczek narciarski Jaroslav, skoczek narciarski Jiri, skoczek narciarski Jan, czeski skoczek narciarski Parma, skoczek narciarski ... kot, skoczek narciarski trendująca krzyżówki Ł7 kwiatowe kiście pachnące w maju 16a spódnica malezyjki i malezyjczyka To, co uchybia czyjejś godności zniewaga Pies myśliwski o masywnej budowie i podpalanej sierści Przytrzymuje klepki beczki 12m płynie pod mostami saragossy N16 wszystko na swoim miejscu Mistrzostwo, kunszt 14a żywioł do otworzenia Jan, były piłkarz rozważany jako trener naszej reprezentacji Barwny ślad po uderzeniu 14m lektura w prokuraturach Ł16 w pracy na wszystkich patrzy z góry Lekkie pojazdy szynowe o napędzie ręcznym 1d nieuprawniony pretendent}

Były skoczek narciarski jest w trakcie 40-tygodniowej chemioterapii, która ma się zakończyć w lutym 2020 roku. Sukcesy sportowe. Bjorn Einar Romoeren w sezonie 2003/2004 zajął trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. I to był jego największy sukces. Poza tym skoczek świetnie czuł się na tzw. skoczniach mamucich.

Władysław Tajner urodził się 17 września 1935 r. w Goleszowie. Zaczynał od narciarstwa alpejskiego (w 1951 r. wywalczył tytuł mistrza Polski juniorów w slalomie gigancie), jednak ostatecznie podobnie jak jego starszy brat Leopold związał swoją karierę z narciarstwem klasycznym. Pierwsze skoki oddawał na obiektach w Goleszowie. Dwukrotnie uczestniczył w igrzyskach olimpijskich. W 1956 r. wystartował w Cortinie d'Ampezzo i pomimo odniesionej kilka tygodni wcześniej kontuzji zajął 16. miejsce. - Przed olimpiadą polskie władze sportowe przeprowadziły ostatnie eliminacje na skoczni w Andermatt w Szwajcarii. Był to bardzo wietrzny obiekt. Było nas tam kilkunastu, z czego miało być wyłonionych pięciu do startu w Cortinie. W powietrzu dostałem tak silne uderzenie wiatru, że przekręcił mi on narty w powietrzu i upadłem bokiem na zeskok. Byłem cały obolały i poobijany. Trener Kozdruń rozmawiał z Włodzimierzem Reczkiem i obaj zadecydowali, że jednak pojadę na olimpiadę. W Cortinie zająłem się rehabilitacją. To mi bardzo pomogło i w przeciągu około czterech dni stan nogi znacznie się poprawił. W Cortinie byłem najlepszy z Polaków. Zająłem szesnaste miejsce - opowiadał Władysław Tajner. Cztery lata później znalazł się w składzie reprezentacji Polski na igrzyska w Squaw Valley. Również z tymi igrzyskami związane były dramatyczne chwile. Władysław Tajner dwa dni przed wyjazdem do Squaw Valley uczestniczył w treningu na skoczni w Wiśle Malince, podczas którego jego przyjaciel z kadry Zdzisław Hryniewiecki doznał tragicznej kontuzji (został sparaliżowany). Wywarło to bardzo duży wpływ na psychikę Władysława Tajnera. Skoczek pojechał na igrzyska jako jedyny nasz reprezentant, a podczas treningu przed zawodami sam zaliczył ciężki upadek, uszkadzając łękotkę. Także i tym razem mimo bólu wystąpił w zawodach i zajął 31. miejsce. - Powiedziałem sobie, że choćby nie wiem co, to wystartuję. Zabandażowano mi nogę bandażem elastycznym i poszedłem na skocznię. Byłem zdenerwowany i w pierwszym skoku źle wyszedłem z progu, przeciąłem parabolę lotu i skok był fatalny. Po pierwszej serii byłem na jednym z ostatnich miejsc. W drugiej serii na próg najechałem spokojnie i wyszedł mi piękny skok. Zająłem jednak dopiero 31. miejsce - wspominał. Dwa lata wcześniej na mistrzostwach świata w Lahti Władysław Tajner uplasował się na 22. pozycji. Władysław Tajner cztery razy brał udział w Turnieju Czterech Skoczni. Jego najlepszy występ to dziewiąte miejsce w klasyfikacji generalnej, wywalczone w sezonie 1956/57. Zajął wtedy 15. miejsce w Oberstdorfie i Innsbrucku, 10. w Ga-Pa i 20. w Bischofshofen. W pozostałych startach ani razu nie wypadł z czołowej 30. klasyfikacji generalnej. W marcu 1957 r. uzyskał 114 metrów w Planicy, co przez kilka lat było rekordem Polski. Był pierwszym Polakiem, który przekroczył granicę 110 metrów. Trzy razy wywalczył tytuł mistrza Polski (1956, 1957 i 1958), będąc pierwszym zawodnikiem spoza Zakopanego, który tego dokonał, a przez kolejne dwa lata zdobywał brązowy medal w tych zawodach. Po zakończeniu kariery wyjechał do Austrii, gdzie pracował w fabryce nart Atomic. Później przebywał w Stanach Zjednoczonych, a w 1988 r. powrócił do kraju i zajął się szkoleniem młodych skoczków w klubie Beskid Brenna. Władysław Tajner zmarł w poniedziałek 27 lutego 2012 r. Jego pogrzeb odbędzie się w piątek 2 marca o godzinie 13:00 w kościele katolickim w Ustroniu. ASlr61o.

r0j8thr86h.pages.dev/366

r0j8thr86h.pages.dev/157

r0j8thr86h.pages.dev/53

r0j8thr86h.pages.dev/370

r0j8thr86h.pages.dev/56

r0j8thr86h.pages.dev/82

r0j8thr86h.pages.dev/94

r0j8thr86h.pages.dev/32

r0j8thr86h.pages.dev/315

tajner były skoczek narciarski krzyżówka